Dit is een artikel dat ik wilde schrijven, niet alleen als dank voor het werk dat de recentelijk overleden Keith Flint heeft verricht samen met the Prodigy, maar ook de invloed die deze band heeft gehad op de smaak van een hele generatie, beter bekend als de Jilted Generation.
De Jilted refereert naar een generatie tieners die genoeg hadden van hetgeen er gebeurde in de wereld, zoals de oorlog in Irak en de val van Saddam Hussein. Deze jongeren wilde alles uit het leven halen door plezier te hebben en een duidelijke middelvinger te geven aan de regeringen die destijds regeerde.
De Jilted Generation leent zijn naam aan het album “Music for the Jilted Generation.”, waar producer Liam Howlett niet alleen laat zien dat hij goed kan samenwerken met oude punk bands (Pop will eat itself), maar ook perfect overweg kan met acidloops en hele harde lompe breaks, waardoor het met gemak het be
ste album van The Prodigy tot op heden genoemd kan worden.
Helaas komt aan al het goede een einde als Keith Flint zichzelf van het leven beroofd, door iets wat niemand had zien aankomen. Hij was eenzaam en radeloos. Keith stond bekend bij de buurtbewoners (nee hij leefde niet in een gigantisch huis, maar gewoon in een straat naast normale buren als jij en ik) als een behulpzame jonge man, die elke maand een keer het gras maaide bij de senioren buren. Eentje die altijd klaarstond al was het maar een bakkie koffie zetten. Zijn scheiding met zijn ex vrouw is hem te veel geworden en toen zij terug naar Japan was voor een visite aan de ouders, heeft Keith zichzelf door verhanging van het leven beroofd, een lot wat niemand ooit hoeft te krijgen.
Bedankt Keith voor wat je hebt gedaan voor mijn generatie, you truly were the ruffest!