De Party Animals, Flamman & Abraxas, Mental Theo en Lownoise, allemaal namen die iedereen bekend voor zal komen die de happy hardcore tijd nog actief heeft meegemaakt. Lekker stampen op muziek die je echt happy maakte, dus de naam is zeker wel terecht.
Begin jaren 90 was het flink aan het stijgen… de nieuwe namen van groepen vlogen als kool uit de grond en gingen net zo snel weer weg. Maar op een gegeven moment was het voorbij. Hoe kwam dat? Het antwoord is heel simpel en in twee stappen uit te leggen.
De eerste is cd’s met nagemaakte hitlijsten muziek. Men kreeg er zo een aversie tegen dat het niet leuk meer was om er aan mee te doen. Ik ben er nooit fan van geweest persoonlijk, maar deze cd’s waren echt afgrijselijk en dan te weten dat het ook nog eens behoorlijk geadverteerd werd op tv.
de tweede was dat de gabbers, die verantwoordelijk waren voor de happy hardcore, zich niet meer hardcore voelden. Ze wilden terug naar de roots van het echte hardcore en daarmee tekenden ze voor een eind van een tijdperk in Nederlandse muziek, want we stonden wel aan de top van deze rare beweging die de 90’s zo typerend maakte.